Zamiast ramoneski

Tej jesieni postanowiłam uwolnić się, chociaż trochę, od skórzanych kurtek.  Odczuwam nadmiar. Swoją drogą, trochę się ich nazbierało przez ostatnie lata.
W tym złoto-jesiennym sezonie, który na szczęście jeszcze trwa postawiłam na wełniane szale, ruany i poncho. Świetnie zdają egzamin przy zmiennej (rano i w południe) temperaturze. Wystarczy ładny żakiet  lub marynarka i takie swobodne okrycie, żeby czuć się ciepło i praktycznie.
Pomyślałam, że ciepłe, wełniane lecz  lekkie okrycia w pięknych kolorach też mogą nas satysfakcjonować zanim wyciągniemy  z szaf futra, kożuchy i pelisy.

Dla młodzieży: pelisa nie ma nic wspólnego z lisem (chociaż może), to taki porządny, ciężki płaszcz,często podbity futrem ,niegdyś prawdziwym.

Pomyślałam i narysowałam.
Nr 1.

Taki płaszcz można uszyć z niezbyt grubego lodenu, bez podszewki.
Po prostu poncho z rękawami kimono, zapinane na krzyż na ramionach.
Część zarzucana jest szersza i niesymetryczna.
Granatowe pantofle na słupku dobrze by pasowały. Pomijam  fakt, że są bardzo wygodne.
Kapelusz w szmaragdowym kolorze to pazur, którego potrzebują dojrzałe damy żeby nie wyglądać banalnie.

Nr 2.

Rudy lub bordowy płaszcz-kamizela jest z miękkiej wełenki podbitej gotową, pikowaną podszewką np. tym samym kolorze.
Zapinany na kryty zamek. Rękawy kimono do łokcia.
Stębnowania i cztery kieszenie podkreślają geometryczność przyodziewku.
Płaszcz ma rozcięcia z boków i z tyłu.
Śliczne, w jesiennych kolorach oprawki okularów oraz klasyczna torebka z gada(imitowanego) podkreślą smaczek całości.

Nr 3.

Puszysty płaszczyk z ogromnym kołnierzem to jest to.
Postawiony kołnierz może dobrze chronić przed nagłym porywem wiatru.
Płaszczyk jest kolorze pudrowego różu ale przecież kobalt też wyglądałby pięknie.
Ostatnio podoba mi się połączenie pudrowego różu z mocną czerwienią i szarością.


Bazą do wszystkich propozycji są czarne ,klasyczne spodnie i gruby sweter z golfem.